บทที่ 1 นายแน่มากนะ

บทที่ 1 นายแน่มากนะ

        กริ๊งๆๆ เสียงเริ่มคาบเรียนที่ 1 ของโรงเรียนนี้ดังขึ้นสาวๆหนุ่มๆที่กำลังทำกิจกรรมต่างๆอยู่ก็ต่างพากันเข้าห้องเรียนเสียงดังวุ่นวายกันไปหมด แต่กลับเงียบเพราะคนๆเดียวเท่านั้น ปิแอร์! +_+ นายนั้นอีกแล้วในใจฉันก็เบื่อๆคนดังเหมือนกันจะเรียกว่าเป็นอาการแพ้คนดังในโรงเรียนก็เป็นได้ พอเงียบได้สักพัก และแล้วก็มีเสียงนี้ขึ้น

        “ ก กรี๊ด… ปิแอร์ ค้า”

        ฉันคิดในใจว่าไม่เบื่อกันบ้างหรือไงกรี๊ดกันอยู่ได้ หลอดเสียงไม่แตกก็บุญมากแล้ว ทำเป็นเปรตขอส่วนบุญไปได้แหะ

        “ ครับๆ อรุณสวัสดิ์ครับทุกๆคนวันนี้ขอให้มีความสุขกันนะครับ”

        ฉันจะไม่มีความสุขก็เพราะนายนั้นแหละ วันนี้ขอให้มีความสุขกันนะครับ พูดไปได้เนอะ ฉันพูดตามอย่างล้อเลียน

        “ เอ๋! คุณอีกแล้วหรอคับ”

แย่แล้วตานั่นเดินเขามาไมเนี่ย >< อย่าเข้ามาเลยเจ้าปิแอร์

        “เออ ถ้าคุณตกใจก็ไม่เป็นไรคับ แค่แวะมาทักทาย”

ชิ ไม่อยากทักหรอกนะ แต่ถือว่าทำบุญทำทานที่คนอย่างฉันมาทักแล้วกัน

        “ใครว่าฉันกลัวละ คนอย่างฉันกลัวคุณก็บ้าแหละ”

        “แล้วเมื่อกี้คุณเหงื่อตกทำไมละครับ”

        “แ…แค่อากาศมันร้อนนิ”

ความจริงต้องเก็บๆๆ โกหกไปหน้าด้านๆแหะ

        “นี้ครับผ้าเช็ดหน้า เอาไปสิครับ”

        “ไม่ต้องการหรอก …ฉันให้ผ้าเช็ดหน้าคืนไป”

        “เอาไปเถอะคับ นะคับ”

ไม่อยากเอาก็ต้องเอา ทำเป็นหยิ่งเล่นตัวไปได้นะ

        “ดูสิเธอ มันน่าอิจฉานะ ท่านปิแอร์ให้ผ้าเช็ดหน้าด้วยไม่รับก็โง่สุดๆแล้วสินะเธอ”

        “เออ ใช่ๆๆ ทำเป็นเล่นตัวมั้งเธอ”

โกรธ ๆๆ เอาก็ได้ ชิ เดี๋ยวก็รู้นายแน่มากนะ หึๆๆ

        “เออ เอาก็ได้”

        “เอาไปเลยคับ”

ในที่สุดเธอก็ต้องยอมเอาสินะ

ฉันหยิบผ้าเช็ดหน้าแล้ว โยนให้พวกผู้หญิงที่นินทาฉัน แล้วฉันก็บอกว่า

       “ อยากเอาไม่ใช่หรอ เอาไปซิ”

        “ …… - - ให้กันง่ายๆเลยหรอ”

ยัยบ้านั้นทำอะไรน่ะแทนที่จะเก็บกลับทิ้งงั้นหรอชิ

คิกๆๆ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับยัยจินนี่ คิกๆๆ